Życie przynosi wiele niespodzianek, zarówno tych dobrych, jak i złych. To, co dla jednych jest darem, dla innych okazuje się balastem. To, o co niektórzy walczą i zabiegają latami, dla innych jest normalnością do której nie przywiązują większej wagi. Najgorszym, co może spotkać przychodzącego na świat człowieka jest obojętność i brak miłości ze strony rodziców. Wydaje się to niepojęte, jak można nie kochać bezbronnego dziecka, niestety rzeczywistość jest najlepszym wskaźnikiem na to, do jakich skrajności może zostać posunięta znieczulica ludzka i bestialstwo.

Szczęśliwie wiele jest jeszcze osób, które mają odwagę pochylić się nad nieszczęściem dzieci i otworzyć przed nimi możliwość dorastania w normalnej i pełnej ciepła atmosferze rodzinnej.

Nie jest powiedziane, że tak ciepłej atmosfery nie może dziecku zapewnić osoba nie pozostająca w związku małżeńskim. Polskie prawo dopuszcza możliwość adopcji przez osobę samotną. Osoba taka może zostać rodzicem lub opiekunem zastępczym na tych samych prawach, co pary małżeńskie. Oznacza to, że musi spełnić szereg tych samych wymagań, co one i przejść przez wszystkie etapy procesu adopcyjnego. Przed rozpoczęciem starania się o adopcję osoba samotna musi zebrać wymaganą dokumentację, przejść przez badania psychologiczne oraz uczestniczyć w spotkaniach, warsztatach, dyskusjach problemowych.

Choć nie ma prawnych przeciwwskazań do adopcji dziecka przez osoby samotne, praktyka wskazuje, że szanse tych osób w postępowaniu kwalifikacyjnym są zdecydowanie mniejsze niż w przypadku małżeństw. Głównym argumentem jest tutaj dobro dziecka, które uczestnicząc w życiu pełnej rodziny, z obojgiem rodziców ma możliwość poznania wzorców osobowych matki i ojca. Choć jest to dla dziecka środowisko optymalne do rozwijania swoich umiejętności społecznych, nie jest powiedziane, że rodzic samotnie wychowujący dziecko będzie o wiele gorszym środowiskiem rodzinnym. Statystyki i praktyka ośrodków adopcyjnych potwierdzają fakt, że coraz liczniejsza grupa osób samotnych uzyskuje prawa do adopcji lub opieki zastępczej nad dziećmi.

Tym, co jest najważniejsze w chęci zaopiekowania się dzieckiem jest bowiem chęć roztoczenia parasola bezpieczeństwa nad młodym człowiekiem z traumatycznymi przeżyciami. Wielkość miłości i otwartość serca są natomiast elementami niemierzalnymi i właściwymi nie tylko osobom w związku małżeńskim.